Եւ բուսոյց եւս Տէր Աստուած յերկրէ զամենայն ծառ գեղեցիկ ի տեսանել եւ քաղցր ի կերակուր, եւ զծառն կենաց ի մէջ դրախտին, եւ զծառն գիտելոյ զգիտութիւն բարւոյ եւ չարի։
Ամենայն ինչ զոր գործեաց՝ բարի է ի ժամանակի իւրում. նա՝ եւ զամենայն յաւիտեանս ետ ի սիրտս նոցա. զի մի՝՝ գտցէ մարդ զարարածն զոր արար Աստուած ի սկզբանէ մինչ ցկատարած։
Եւ իբրեւ երկիր որ աճեցուցանէ զծաղիկս իւր, եւ իբրեւ զպարտէզ որ բուսուցանէ զսերմանիս իւր. այնպէս ծագեսցէ Տէր զարդարութիւն իւր եւ զցնծութիւն՝՝ առաջի ամենայն ազգաց։