16 Եւ նոքա են որ յապառաժին սերմանեցան, որք յորժամ լսիցեն զբանն, վաղվաղակի խնդութեամբ ընդունին.
Եւ այլն անկաւ յապառաժի ուր ոչ գոյր հող բազում, եւ վաղվաղակի բուսաւ առ ի չգոյէ հիւթոյ երկրին.
Եւ նոքա են որ առ ճանապարհաւն՝ ուր բանն սերմանի, եւ յորժամ լսեն զնա, գայ Սատանայ եւ հանէ զբանն սերմանեալ ի սիրտս նոցա։
եւ զի ոչ ունին արմատս յանձինս, այլ առ ժամանակ մի են, ապա ի հասանել նեղութեան կամ հալածման վասն բանին՝ վաղվաղակի գայթակղին։
Զի Հերովդէս երկնչէր ի Յովհաննէ, քանզի գիտէր զնա այր արդար եւ սուրբ, եւ սպասէր նմա, եւ լուեալ ի նմանէ՝ բազում ինչ առնէր, եւ քաղցրութեամբ լսէր նմա։
Եւ որք յապառաժին, որք յորժամ լսիցեն, խնդութեամբ ընդունին զբանն, եւ արմատս ոչ ունիցին. որք առ ժամանակ մի հաւատան, եւ ի ժամանակի փորձութեան հեռանան։
Նա էր ճրագն որ լուցեալ էր եւ ծագէր, եւ դուք կամեցարուք ցնծալ առ ժամանակ մի ի լոյս նորա։
Եւ ասէ Ագրիպպաս ցՊաւղոս. Փոքու իմն հաւանեցուցանես զիս լինել քրիստոնեայ։
Այլ եւ ինքն Սիմովն հաւատաց, եւ մկրտեալ կանխէր առ Փիլիպպոս. տեսեալ զնշանսն եւ զմեծամեծ զօրութիւնսն որք լինէին զարմանայր։