Ել Ղովտ եւ խօսեցաւ ընդ փեսայս իւր որ առնլոց էին զդստերս նորա, եւ ասէ. Արիք եւ ելէք ի տեղւոջէ աստի յայսմանէ, զի սատակէ Տէր զքաղաքս։ Եւ թուէր ծաղր առնել յաչս փեսայից իւրոց։
Եւ յետ հազար ամին լուծցէ զՍատանայ եւ հանցէ ի բանտէ անտի. ելցէ՝՝ եւ մոլորեցուսցէ զազգս ամենայն ընդ չորս կողմանս երկրի, զԳոգ եւ զՄագոգ առցէ ի ձեռս ժողովել նոքօք զամենայն զօրս՝՝ ի պատերազմ. որոց թիւ նոցա իբրեւ զաւազ ծովու։