Եւ ցնծասցեն տնանկք՝՝ եւ կարօտեալք որ խնդրէին ջուր եւ ոչ գտանէին, եւ լեզուք նոցա ի ծարաւոյ ցամաքէին. ես Տէր Աստուած լուայց նոցա, Աստուած Իսրայելի, եւ ոչ թողից զնոսա։
Ձեզ ասեմ, ձեզ ասեմ, անցաւորք ճանապարհաց, դարձայք հայեցարուք եւ տեսէք, թէ իցե՞ն երբեք ցաւք ըստ ցաւոց լեալ՝ որ ի վերայ իմ հասին. բարբառեցաւ յիս Տէր, եւ կորացոյց զիս՝՝ յաւուր բարկութեան սրտմտութեան իւրոյ։
Որ յաւուրս մարմնոյ իւրոյ աղօթս եւ պաղատանս առ այն որ կարողն էր ապրեցուցանել զնա ի մահուանէ՝ ուժգին գոչմամբ եւ արտասուօք մատուցանէր, եւ լսելի լինէր առ լաւութեանն։