54 Եւ Պետրոս երթայր ի հեռաստանէ զհետ նորա մինչեւ ի ներքս իսկ ի գաւիթ քահանայապետին, եւ նստէր ընդ սպասաւորսն եւ ջեռնոյր առ լուսովն։
Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ Եղիա, ծածկեաց զերեսս իւր մաշկեկաւն, եւ ել եւ եկաց ի ներքոյ այրին. եւ ահա բարբառ առ նա եւ ասէ. Զի՞ ես դու աստ, Եղիա։
Եւ եմուտ անդ յայրն եւ դադարեաց. եւ ահա բան Տեառն եղեւ առ նա եւ ասէ. Զի՞ ես դու աստ, Եղիա։
Յայնժամ ժողովեցան քահանայապետքն եւ դպիրք եւ ծերք ժողովրդեանն ի սրահ քահանայապետին որում անուն էր Կայիափա.
Եւ Պետրոս զհետ նորա երթայր բացագոյն մինչեւ ի սրահ քահանայապետին, եւ մտեալ ի ներքս՝ նստէր ընդ սպասաւորսն տեսանել զկատարածն։
Արթուն կացէք եւ յաղօթս կացէք, զի մի՛ մտջիք ի փորձութիւն. ոգիս յօժար է, բայց մարմինս տկար։
Եւ Պետրոս մինչդեռ էր ի խոնարհ ի գաւթին, գայ աղախին մի քահանայապետին, եւ տեսանէ զնա զի ջեռնոյր. հայեցաւ ընդ նա եւ ասէ.
Եւ հոսէին ի նմանէ քրտունք իբրեւ զկայլակս արեան ոլոռն ոլոռն՝՝ հեղեալ յերկիր։
Եւ կալեալ զնա՝ ածին եւ մուծին ի տուն քահանայապետին. եւ Պետրոս երթայր զկնի նորա հեռագոյն։
Կային անդ ծառայքն եւ սպասաւորք խարոյկ արկեալ, քանզի ցուրտ էր, եւ ջեռնուին. կայր ընդ նոսա եւ Պետրոս եւ ջեռնոյր։
Եւ Սիմովն Պետրոս կայր անդ եւ ջեռնոյր. ասեն ցնա. Միթէ եւ դո՞ւ յաշակերտաց անտի նորա իցես։ Նա ուրացաւ եւ ասէ թէ՝ Չեմ։
եւ որ անցանելոցն էին ընդ Յորդանան՝ անցին՝՝ յերկիրն Գադայ եւ Գաղաադու. եւ Սաւուղ դեռ անդէն եւս էր ի Գաղգաղա, եւ ամենայն ժողովուրդն թօթափեցան ի նմանէ։