39 Եւ դարձեալ չոգաւ եկաց յաղօթս, եւ զնոյն բանս ասաց։
Եւ յորժամ կայցէք յաղօթս, մի՛ շատախօս լինիք իբրեւ զհեթանոսսն. զի համարին եթէ ի բազում խօսից իւրեանց լսելի լինիցին։
Արթուն կացէք եւ յաղօթս կացէք, զի մի՛ մտջիք ի փորձութիւն. ոգիս յօժար է, բայց մարմինս տկար։
Դարձաւ միւսանգամ անդրէն եւ եգիտ զնոսա ի քուն. քանզի էին աչք նոցա ծանրացեալ, եւ ոչ գիտէին թէ զինչ պատասխանի տայցեն նմա։
Ասաց եւ առակ մի նոցա առ այն թէ պարտ է յամենայն ժամ կալ նոցա յաղօթս եւ մի՛ ձանձրանալ։
Եւ վասն այնորիկ երիցս անգամ աղաչեցի զՏէր զի ի բաց արասցէ յինէն։
Որ յաւուրս մարմնոյ իւրոյ աղօթս եւ պաղատանս առ այն որ կարողն էր ապրեցուցանել զնա ի մահուանէ՝ ուժգին գոչմամբ եւ արտասուօք մատուցանէր, եւ լսելի լինէր առ լաւութեանն։