37 Եւ գայ գտանէ զնոսա զի ննջէին, եւ ասէ ցՊետրոս. Սիմովն, ննջե՞ս. ո՞չ կարացեր ժամ մի արթուն կալ։
Եւ ասէ Աբիսողոմ ցՔուսի. Ա՞յդ գութ էր քո ընդ բարեկամին քում. ընդէ՞ր ոչ չոգար ընդ բարեկամին քում։
Ոտք քո ընթանան՝ եւ լքուսցեն զքեզ. զիա՞րդ կազմիցիս երիվարօք՝՝. իսկ արդ յերկիրդ խաղաղութեան յուսացեալ ես, զի՞ գործիցես ի վերանալ Յորդանան գետոյ։
Մատեաւ առ նա նաւապետն, եւ ասէ. Զի՞նչ է այդ՝ զի խորդասդ, արի կարդա զՏէր Աստուած քո. թերեւս ապրեցուսցէ՝՝ զմեզ Աստուած, եւ մի՛ կորիցուք։
Եւ ի յամել փեսային՝ նիրհեցին ամենեքեան եւ ի քուն մտին։
Գայ առ աշակերտսն, եւ գտանէ զնոսա ի քուն, եւ ասէ ցՊետրոս. Այդպէս ո՞չ կարացէք մի ժամ արթուն կալ ընդ իս։
Եւ ասէ. Աբբա Հայր, ամենայն ինչ քեզ հնարաւոր է, անցո զբաժակս զայս յինէն. բայց ոչ որպէս ես կամիմ, այլ որպէս դու կամիս։
Արթուն կացէք եւ յաղօթս կացէք, զի մի՛ մտջիք ի փորձութիւն. ոգիս յօժար է, բայց մարմինս տկար։
Աղէ ածէք զմտաւ, որ զայսպիսի համբերութիւն ի մեղաւորաց հակառակութենէ անտի կրեաց, զի մի՛ աշխատք լինիցիք անձամբք ձերովք եւ լքանիցիք։