3 Եւ մինչ էր ի Բեթանիա ի տան Սիմովնի բորոտի բազմեալ, եկն կին մի որ ունէր շիշ իւղոյ նարդեան ազնուի մեծագնոյ, եւ բեկեալ զշիշն՝ եհեղ ի վերայ գլխոյ նորա։
ծրար ստաշխին է եղբօրորդին իմ ինձ,՝՝ ի մէջ ստեանց իմոց հանգիցէ։
Յարեայ ես ի բանալ եղբօրորդւոյ իմոյ. ձեռք իմ կաթեցուցին զմուռս, եւ մատունք իմ զմուռս լցեալս ի վերայ ձեռաց փակաղակին։
Եւ թողեալ զնոսա ել արտաքոյ քաղաքին ի Բեթանիա, եւ անդ ագաւ։
Նոյնպէս եւ որ զերկուսն՝ շահեցաւ այլ եւս երկուս։
Բայց ասէին թէ՝ Մի՛ ի տօնի աստ, զի մի՛ խռովութիւն լինիցի ի ժողովրդեանն։
Եւ աշակերտքն՝՝ զչարէին եւ ասէին. Ընդէ՞ր է կորուստ իւղոյդ այդորիկ։
Այս այն Մարիամ էր որ օծ զՏէրն իւղով, եւ ջնջեաց զոտս նորա հերով իւրով. որոյ եղբայրն Ղազարոս հիւանդ էր։