2 Բայց ասէին թէ՝ Մի՛ ի տօնի աստ, զի մի՛ խռովութիւն լինիցի ի ժողովրդեանն։
Բազում խորհուրդք են ի սրտի առն, բայց խորհուրդ Աստուծոյ յաւիտեան մնայ։
Ոչ է մարդոյ իմաստութիւն, ոչ արութիւն եւ ոչ խորհուրդ առ Աստուած։՝՝
Բարի է մարդոյ առնուլ զլուծ խոնարհութեան ի մանկութենէ իւրմէ։
Գիտէք զի յետ երկուց աւուրց զատիկ լինի, եւ Որդի մարդոյ մատնի ի խաչ ելանել։ ՎՋ.
Բայց ասէին թէ՝ Մի՛ ի տօնի աստ, զի մի՛ խռովութիւն լինիցի ի ժողովրդեանն։
Լուան քահանայապետքն եւ դպիրք, եւ խնդրէին թէ ո՛րպէս կորուսցեն զնա, բայց երկնչէին ի նմանէ. զի ամենայն ժողովուրդն զարմացեալ էր ընդ ուսումն նորա։
այլ եթէ ասեմք. Ի մարդկանէ, երկնչիմք ի ժողովրդենէն, զի ամենեքին գիտէին զՅովհաննէս թէ մարգարէ էր։
Եւ էր զատիկն եւ բաղարջակերք յետ երկուց աւուրց, խնդրէին քահանայապետքն եւ դպիրք եթէ զիա՞րդ զնա նենգաւ կալեալ սպանանիցեն։
Եւ մինչ էր ի Բեթանիա ի տան Սիմովնի բորոտի բազմեալ, եկն կին մի որ ունէր շիշ իւղոյ նարդեան ազնուի մեծագնոյ, եւ բեկեալ զշիշն՝ եհեղ ի վերայ գլխոյ նորա։
Եթէ ասեմք. Յերկնից, ասէ. Իսկ ընդէ՞ր ոչ հաւատացէք նմա. եւ եթէ ասեմք. Ի մարդկանէ, ամենայն ժողովուրդն քարկոծ առնեն զմեզ. զի հաստատեալ է ի միտս զՅովհաննէ, թէ մարգարէ է։
Մերձեցաւ տօն բաղարջակերացն որ կոչէր Պասքա.
Իսկ փարիսեցիքն ասէին ընդ միմեանս. Տեսանէ՞ք զի ոչինչ օգտիք. ահաւասիկ աշխարհ ամենայն զկնի նորա գնաց։
Ոմանք ի ժողովրդենէն իբրեւ լսէին զբանս զայս, ասէին. Սա է ճշմարիտ մարգարէն։