43 Եւ կոչեցեալ առ ինքն զաշակերտսն իւր ասէ ցնոսա. Ամէն ասեմ ձեզ, զի այրին այն տառապեալ շատ արկ քան զամենեսեան որ արկին ի գանձանակն։
Եւ որ արբուսցէ միում ի փոքրկանցս յայսցանէ բաժակ մի ջուր ցուրտ միայն՝ յանուն աշակերտի, ամէն ասեմ ձեզ, ոչ կորուսցէ զվարձս իւր։
Եկն այրի մի եւ արկ երկուս լումայս, որ է նաքարակիտ մի։
Քանզի ամենեքին յաւելորդաց իւրեանց արկին, այլ նա ի չքաւորութենէ իւրմէ՝ զամենայն ինչ զոր ունէր արկ գոյիւ չափ զկեանս իւր։
Զայս բանս խօսեցաւ ի տան գանձին, յորժամ ուսուցանէր ի տաճարի անդ. եւ ոչ ոք կալաւ զնա, զի չեւ եւս հասեալ էր ժամ նորա։
Բայց յաշակերտաց անտի, որպէս զիարդ կարող ոք էր՝ իւրաքանչիւր ոք ի նոցանէ որոշեցին առաքել ի պէտս եղբարցն որ բնակեալ էին ի Հրէաստանի.
Զի եթէ յօժարութիւնն առաջի կայ, ըստ գոյին ընդունելի է՝ եւ ոչ եթէ ըստ չգոյին։
զի մեծաւ հանդիսիւ նեղութեան՝ առաւելութիւն խնդութեանն նոցա, եւ ծանր աղքատութիւնն նոցա առաւել եղեւ ի մեծութիւն առատութեան նոցա։