Նմանեցաւ ժողովուրդ իմ այնմիկ՝ յորում ոչ գոյր գիտութիւն՝՝. զի դու զգիտութիւն մերժեցեր, մերժեցից եւ ես զքեզ, զի մի՛ եւս քահանայասցիս ինձ. եւ մոռացար զօրէնս Աստուծոյ քո, մոռացայց եւ ես զորդիսն քո։
Եւ սկսաւ խօսել ընդ նոսա առակօք եւ ասել՝՝. Այր մի տնկեաց այգի եւ ած շուրջ զնովաւ ցանգ, եւ գուբ հնձան փորեաց եւ շինեաց աշտարակ, եւ ետ զնա ցմշակս եւ գնաց ի տարաշխարհ։