Եւ ասէ Միքիա. Ոչ այդպէս. ոչ ես ինչ, այլ՝՝ լուր զպատգամ Տեառն. ո՞չ ապաքէն տեսի զՏէր Աստուած Իսրայելի՝՝ նստեալ ի վերայ աթոռոյ իւրոյ, եւ ամենայն զօրք երկնից կային շուրջ զնովաւ յաջմէ եւ յահեկէ.
Զի որ ոք ամօթ համարեսցի զիս եւ զբանս իմ ի շնացող եւ ի մեղաւոր ազգիս յայսմիկ, եւ Որդի մարդոյ յամօթ արասցէ զնա, յորժամ եկեսցէ փառօք Հօր իւրոյ եւ հրեշտակաց սրբոց՝՝։