Եւ արդ գան առ քեզ որպէս ժողովեալք ի ժողովուրդ, եւ նստին առաջի քո՝՝ ժողովուրդն իմ լսել զբանս քո, եւ ոչ առնեն զնոսա. զի ստութիւն է ի բերանս նոցա, եւ զհետ պղծութեան իւրեանց գնան սիրտք իւրեանց։
Եւ Յիսուս հայեցեալ ի նա՝ սիրեաց զնա, եւ ասէ ցնա. Մի ինչ պակասէ ի քէն. եթէ կամիս կատարեալ լինել, երթ, զոր ինչ ունիս վաճառեա եւ տուր աղքատաց, եւ ունիցիս գանձս յերկինս. եւ առ զխաչն եւ եկ զկնի իմ։