16 Եւ առեալ զնոսա ի գիրկս՝ ձեռն եդ ի վերայ եւ օրհնեաց զնոսա։
Իբրեւ հովիւ մի հովուեսցէ զխաշինս իւր, եւ բազկաւ իւրով ժողովեսցէ զգառինս, եւ ի ծոց իւր կրեսցէ զնոսա, եւ մխիթար լիցի յղեաց՝՝։
Եւ մինչդեռ ուտէին, առեալ Յիսուսի հաց՝ օրհնեաց եւ եբեկ, ետ նոցա եւ ասէ. Առէք այդ է մարմին իմ։
Որ միանգամ յայսպիսի մանկտւոյ ընկալցի յանուն իմ, զիս ընդունի. եւ որ զիսն ընդունիցի, ոչ զիս ընդունի, այլ՝ զայն որ առաքեացն զիս։
Օրհնեալ լիցիս դու ի քաղաքի, եւ օրհնեալ յանդի.