Վասն այնորիկ տաց զկանայս նոցա այլոց, եւ զագարակս նոցա օտար ժառանգաց. զի ի փոքուէ մինչեւ ի մեծամեծս նոցա՝ ամենայն ոք ագահէ զագահութիւն. ի մարգարէէ մինչեւ ցքահանայն՝ ամենայն ոք առնէ անիրաւութիւն։
փոխանակ զի կողամբք եւ ուսովք ձերովք գրթցէիք, եւ ոգորէիք՝՝ եւ եղջերովք ձերովք խեթկէիք զամենայն անաւագն, եւ ի բաց մերժէիք զնոսա, մինչեւ ցրուեցան խաշինք իմ,
Առաջնորդք նորա կաշառօք դատէին, եւ քահանայք նորա վարձուք տային պատասխանի, եւ մարգարէք նորա արծաթով պատմէին զըղձութիւնս, եւ ի Տէր ապաստան լինէին եւ ասէին. Ո՞չ ապաքէն Տէր ընդ մեզ է, եւ ոչ եկեսցէ ի վերայ մեր չարիք։
Այսուհետեւ մի՛ յառաջ քան զժամանակն դատիք, մինչեւ եկեսցէ Տէր, որ լուսաւոր առնիցէ զգաղտնիս խաւարի, եւ յայտնիցէ զխորհուրդս սրտից. եւ ապա իւրաքանչիւր գովութիւն եղիցի յԱստուծոյ։