Եւ ասէ Դաւիթ ցԳադ. Վտանգ է ինձ յամենայն կողմանց՝՝ յոյժ. բայց արդ անկայց ի ձեռս Տեառն, զի բազում են գթութիւնք նորա յոյժ, եւ մի՛ անկայց ի ձեռս մարդոյ։ Եւ ընտրեաց իւր Դաւիթ զմահն. եւ էին աւուրք հնձոց ցորենոյ։՝՝
Եւ թէ՝՝ որդի սիրելի՞ իցէ իմ Եփրեմ, մանո՞ւկ գրգանաց, փոխանակ զի բանք իմ են ի նմա, յիշելով յիշեցից զնա միւսանգամ. վասն այնորիկ փութացայ յաղագս նորա՝՝, ողորմելով ողորմեցայց նմա, ասէ Տէր։
Յաւուրսն յայնոսիկ եւ ի ժամանակին յայնմիկ, ասէ Տէր, խնդրեսցեն զանիրաւութիւնն Իսրայելի, եւ ոչ եւս իցէ, եւ զմեղս՝՝ Յուդայ եւ ոչ գտանիցին. զի քաւիչ եղէց անիրաւութեանց նոցա ի վերայ երկրի։
Պատասխանի ետ եւ ասէ ցայնոսիկ որ կային առաջի նորա. Ի բաց արարէք զհանդերձս աղտեղիս ի նմանէ։ Եւ ասէ ցնա. Ահա բարձի ի քէն զանօրէնութիւնս քո. եւ ագուցէք դմա պճղնաւոր.