11 Իբրեւ տեսին փարիսեցիքն, ասեն ցաշակերտս նորա. Ընդէ՞ր ընդ մաքսաւորս եւ ընդ մեղաւորս ուտէ վարդապետն ձեր։
որք ասէին. Ի բաց կաց յինէն, մի՛ մերձենար յիս զի սուրբ եմ։ Այս է ծուխ բարկութեան իմոյ՝ յորում հուր բորբոքեալ է զամենայն աւուրս։
Եկն Որդի մարդոյ, ուտէ եւ ըմպէ, եւ ասեն. Ահա այր կերող եւ արբեցող, բարեկամ մաքսաւորաց եւ մեղաւորաց։ Եւ արդարացաւ իմաստութիւն յորդւոց իւրոց։
Զի եթէ սիրիցէք զայնոսիկ որ սիրենն զձեզ՝ զի՞նչ վարձք իցեն. ո՞չ ապաքէն եւ մաքսաւորք զնոյն գործեն։
Եւ եղեւ իբրեւ բազմեալ էր նա ի տանն, եւ ահա բազում մաքսաւորք եւ մեղաւորք եկեալ եւ բազմեալ էին ընդ Յիսուսի եւ ընդ աշակերտս նորա։
Իսկ դպիրքն եւ փարիսեցիք իբրեւ տեսին թէ ուտէ ընդ մաքսաւորս եւ ընդ մեղաւորս, ասեն ցաշակերտսն նորա. Զի՞ է զի ընդ մեղաւորս եւ ընդ մաքսաւորս ուտէ եւ ըմպէ՝՝։
Իբրեւ տեսին ամենեքին, տրտնջէին եւ ասէին թէ՝ Առ առն մեղաւորի եմուտ լուծանել։
Եւ տրտնջէին փարիսեցիքն եւ դպիրքն նոցա զնմանէ առ աշակերտսն նորա եւ ասէին. Ընդէ՞ր ընդ մաքսաւորս եւ ընդ մեղաւորս ուտէք եւ ըմպէք։
եւ ասէին եթէ՝ Եմուտ առ արս անթլփատս եւ եկեր՝՝ ընդ նոսա։
Զի մեք բուն Հրեայք եմք, եւ ոչ ի հեթանոսաց մեղաւորք։
չափով չարչարակից կարող է լինել տգիտաց եւ մոլորելոց, քանզի եւ ինքն իսկ տկարութեամբ զգածեալ է.
Եթէ ոք գայցէ առ ձեզ եւ զվարդապետութիւնս զայս ոչ ունիցի, մի՛ ընդունիցիք զնա ի տուն, եւ մի՛ ողջոյն տայցէք նմա։