Եւ գոչեաց Ասա առ Տէր Աստուած իւր, եւ ասէ. Տէր, ոչ տկարանայ քեզ ապրեցուցանել բազմօք եւ սակաւուք. զօրացո զմեզ, Տէր Աստուած մեր, վասն զի ի քեզ յուսացաք, եւ անուամբ քով եկաք ի վերայ բազմութեանս այսորիկ. Տէր Աստուած մեր, մի՛ յաղթահարեսցէ զքեզ մարդ։
Տէր Աստուած մեր, ո՞չ առնես դատաստանս ի նոսա. վասն զի ոչ գոյ զօրութիւն մեր ընդդէմ կալ բազում ամբոխին այնորիկ, եւ ոչ գիտեմք զինչ արասցուք նոցա. այլ առ քեզ են աչք մեր։
Մինչդեռ նա զայս խօսէր ընդ նոսա, ահա իշխան մի մատուցեալ երկիր պագանէր նմա եւ ասէր. Դուստր իմ արդ եւս վախճանեցաւ, այլ եկեալ դիցես զձեռն քո ի վերայ նորա, եւ կեցցէ։
Մատուցեալ զարթուցին զնա եւ ասեն. Վարդապետ, վարդապետ, կորնչիմք աւասիկ։ Եւ նա յարուցեալ սաստեաց հողմոյն եւ խռովութեան ջրոցն, եւ հանդարտեցին, եւ եղեւ խաղաղութիւն։