Եւ եղիցի զօրութիւն նոցա՝՝ իբրեւ զծեծած վշոյ, եւ գործք նոցա իբրեւ զկայծակունս հրոյ. եւ այրեսցին անօրէնք եւ մեղաւորք՝՝ ի միասին, եւ ոչ ոք իցէ որ շիջուցանիցէ։
Ապա թէ ոչ լուիցէք ինձ սրբել զօրն շաբաթուց, չբառնալ բերինս եւ մտանել ընդ դրունս Երուսաղեմի յաւուր շաբաթուց, վառեցից հուր ի դրունս նորա, եւ կերիցէ շուրջ զԵրուսաղեմաւ՝՝, եւ մի՛ շիջցի։
Ի ժամանակին յայնմիկ ասասցես ցժողովուրդդ ցայդ եւ ցԵրուսաղէմ. Այս մոլորութեան յանապատի. ճանապարհ՝՝ դստեր ժողովրդեան իմոյ՝ ոչ ի մաքրութիւն եւ ոչ ի սրբութիւն։
Վասն այսորիկ այսպէս ասէ Տէր. Ահա զբարկութիւն եւ զսրտմտութիւն իմ հեղից ի վերայ տեղւոյդ այդորիկ, ի վերայ մարդոյ եւ անասնոյ, եւ ի վերայ փայտի ագարակի, եւ ի վերայ արդեանց երկրի, բորբոքեսցի եւ ոչ շիջցի։
Զի ահա եկեսցէ օր Տեառն բորբոքեալ իբրեւ զհնոց, եւ այրեսցէ զնոսա. եւ եղիցին ամենայն այլազգիք, եւ ամենեքին որ գործեն զանօրէնութիւն եղէգն, եւ վառեսցի զնոքօք օրն որ գալոց իցէ՝՝, ասէ Տէր ամենակալ, եւ մի՛ մնասցէ նոցա արմատ եւ մի՛ ուռ։
Թոյլ տուք երկոցունց աճել ի միասին մինչեւ ի հունձս, եւ ի ժամանակի հնձոց ասացից ցհնձողսն. Քաղեցէք նախ զորոմնդ եւ կապեցէք զայդ ի խրձունս առ ի յայրել, եւ զցորեանն ժողովեցէք ի շտեմարանս իմ։
Պատասխանի ետ ամենեցուն եւ ասէ. Ես մկրտեմ զձեզ ջրով, բայց գայ զօրագոյն քան զիս, զորոյ չեմ բաւական բառնալ զկօշիկս, նա մկրտեսցէ զձեզ Հոգւով Սրբով եւ հրով,