47 Ոմանք յայնցանէ որ անդն կային՝ իբրեւ լուան, ասէին. ԶԵղիա կարդայ դա։
Եւ ահա ես առաքեմ առ ձեզ զԵղիա Թեզբացի, մինչչեւ եկեալ իցէ օր Տեառն մեծ եւ երեւելի.
եւ եթէ կամիք ընդունել, նա է Եղիա որ գալոցն է։
Եւ զինն ժամաւն գոչեաց Յիսուս ի ձայն մեծ եւ ասէ. Էլի, Էլի, լամա սաբաքթանի. այսինքն է. Աստուած իմ, Աստուած իմ, ընդէ՞ր թողեր զիս։
Եւ վաղվաղակի ընթացաւ մի ոմն ի նոցանէ, առ սպունգ լի քացախով, հարեալ յեղեգան՝ ետ ըմպել նմա։