Եւ վասն բանին զի ստրջացաւ արքայ յերեսաց Տեառն եւ երթայր լալով, եւ՝՝ պատառեաց զպատմուճան իւր եւ զգեցաւ քուրձ ի վերայ մարմնոյ իւրոյ, եւ պահեաց եւ զգեցաւ քուրձ յաւուրն յորում սպան զՆաբովթ Յեզրայելացի՝՝, եւ գնայր կորակոր։
Եւ կոչեաց փարաւոն զՄովսէս եւ զԱհարոն գիշերայն, եւ ասէ ցնոսա. Արիք եւ ելէք ի ժողովրդենէ իմմէ, ե՛ւ դուք ե՛ւ որդիքն Իսրայելի. երթայք եւ պաշտեցէք զՏէր Աստուած ձեր՝՝, որպէս ասացէք։
Բայց գիտելով գիտասջիք, զի թէ սպանանէք դուք զիս, արիւն անպարտ արկանէք ի վերայ ձեր եւ ի վերայ քաղաքիս այսորիկ եւ ի վերայ բնակչաց սորա. զի ճշմարտութեամբ առաքեաց զիս Տէր առ ձեզ, խօսել յականջս ձեր զամենայն բանս զայսոսիկ։
Աղաղակեցին առ Տէր եւ ասեն. Քաւ լիցի, Տէր, մի՛ կորիցուք վասն անձին առնս այսորիկ, եւ մի՛ ածեր ի վերայ մեր արիւն արդար, զի դու, Տէր, որպէս կամեցար եւ արարեր։
Եւ որ բնակեալ են յերկրի՝ ուրախ լինին եւ խնդան ի վերայ նոցա, մինչեւ ընծայս եւ պատարագս տանել միմեանց. վասն զի սոքա երկոքին մարգարէքս չարչարեսցեն զբնակիչս երկրի։
Եւ եդ զանձն իւր ի ձեռին իւրում, եւ եհար զայլազգին. եւ արար Տէր փրկութիւն մեծ, եւ ամենայն Իսրայէլ տեսին եւ ուրախ եղեն՝՝. եւ ընդէ՞ր մեղանչիցես յարիւն արդար սպանանել զԴաւիթ տարապարտուց։