39 Եւ որ անցանէինն՝ հայհոյէին զնա, շարժէին զգլուխս իւրեանց,
Այս բան է զոր խօսեցաւ Տէր վասն նորա. Արհամարհեաց, անգոսնեաց զքեզ կոյս դուստր Սիոնի. գլուխ շարժեաց ի վերայ քո, դուստր Երուսաղեմի։
Եւ ես ընդ ձեզ խօսեցայց՝ եթէ հնազանդէր անձն ձեր ըստ իմում անձին։
Զի բացեալ զկապարճս իւր խոցոտեաց զիս. եւ սանձս երեսաց իմ առաքեաց։
Գաւազան զօրութեան առաքեսցէ քեզ Տէր ի Սիոնէ, եւ տիրեսցես դու ի մէջ թշնամեաց քոց։
Ձեզ ասեմ, ձեզ ասեմ, անցաւորք ճանապարհաց, դարձայք հայեցարուք եւ տեսէք, թէ իցե՞ն երբեք ցաւք ըստ ցաւոց լեալ՝ որ ի վերայ իմ հասին. բարբառեցաւ յիս Տէր, եւ կորացոյց զիս՝՝ յաւուր բարկութեան սրտմտութեան իւրոյ։
Յայնժամ հանին ընդ նմա ի խաչ երկուս աւազակս, մի յաջմէ նորա եւ մի յահեկէ։
Եւ այլ բազում ինչ հայհոյութեամբ խօսէին ի նա։