23 Ասեն ամենեքեան. Խաչեսցի։ Եւ նա ասէ. Զի՞նչ չար արար։ Եւ նոքա առաւել եւս աղաղակէին եւ ասէին. Խաչեսցի։
Որ հաստատէ զաչս իւր եւ խորհի զկամակորս, եւ վիճէ շրթամբք իւրովք զամենայն չարիս, այնպիսին է հնոց չարեաց։՝՝
Ասէ ցնոսա Պիղատոս. Իսկ զի՞ արարից զՅիսուս զանուանեալն Քրիստոս։
Եւ տեսեալ Պիղատոսի թէ ոչինչ օգնէ, այլ առաւել խռովութիւն լինի, առեալ ջուր՝ լուաց զձեռս առաջի ժողովրդեանն եւ ասէ. Քաւեալ եմ ես յարենէ արդարոյդ այդորիկ. դուք գիտասջիք։
Ասէ Պիղատոս ցքահանայապետսն եւ ցժողովուրդսն. Չգտանեմ ինչ վնաս յառնս յայսմիկ։
եւ ոչ մի ինչ պատճառս մահու գտեալ՝ խնդրեցին ի Պիղատոսէ սպանանել զնա։
Եւ ի բազմանալ ամբոխին՝ երկուցեալ հազարապետն թէ գուցէ ճեղքիցի Պաւղոս ի նոցանէ, հրամայեաց զօրականին իջանել յափշտակել զնա ի միջոյ նոցա, եւ ածել ի բանակն։
Եւ հանեալ արտաքոյ քաղաքին՝ քարկոծէին. եւ վկայքն դնէին զձորձս իւրեանց առ ոտս երիտասարդի միոջ որ կոչէր Սաւուղ։