14 Եւ ոչ ետ նմա պատասխանի եւ ոչ բան մի, մինչեւ զարմանալ դատաւորին յոյժ։
Ահաւասիկ ես եւ մանկունք իմ զոր ետ ինձ Աստուած. եւ եղիցին նշանք եւ արուեստք ի վերայ տանն Իսրայելի՝՝ ի Սաբաւովթ Տեառնէ որ բնակեալ է ի լերին Սիոնի։
Ինձ այսպէս թուի թէ զմեզ զառաքեալս յետնորդս արար Աստուած իբրեւ զմահապարտս. զի տեսիլ եղեաք աշխարհի եւ հրեշտակաց եւ մարդկան։
Բայց լուր, Յեսու քահանայ մեծ, դու եւ մերձաւորք քո որ նստինդ առաջի քո. զի արք կիւսահմայք՝՝ են, զի ահաւասիկ ես ածեմ զծառայ իմ զԾագումն։
Ծագեսցի յաւուրս նորա արդարութիւն՝ բազում խաղաղութիւն, մինչեւ կատարեսցի լուսին։
Եւ Յիսուս լուռ կայր։ Պատասխանի ետ քահանայապետն եւ ասէ ցնա. Երդմնեցուցանեմ զքեզ յԱստուած կենդանի, զի ասասցես մեզ՝ թէ դո՞ւ ես Քրիստոսն Որդի Աստուծոյ։
Եւ ի չարախօսելն նորա ի քահանայապետիցն եւ ի ծերոց, ոչինչ ետ պատասխանի։
Յայնժամ ասէ ցնա Պիղատոս. Ո՞չ լսես որչափ դոքա հակառակ քո վկայեն։
Եւ Յիսուս այնուհետեւ ոչինչ ետ պատասխանի, մինչեւ զարմանալ յոյժ Պիղատոսի։
Հարցանէր զնա բանիւք բազմօք. եւ նա ոչինչ ետ նմա պատասխանի։
Եմուտ դարձեալ անդրէն յապարանսն, եւ ասէ ցՅիսուս. Ուստի՞ ես դու։ Եւ Յիսուս ոչ ետ նմա պատասխանի։