Եւ ասէ Գէեզի պատանեակն Եղիսէի. Ահա խնայեաց տէր իմ ի Նէեման Ասորի, չառնուլ ի ձեռանէ նորա յորոց մատոյցն. կենդանի է Տէր, եթէ ոչ ընթացայց զհետ նորա եւ առից ինչ անտի։
Եւ ապրեցոյց Սաւուղ եւ ամենայն ժողովուրդն զԱգագ կենդանի, եւ զընտիրս խաշանց եւ զանդւոց եւ զկերակրոց եւ զայգեաց եւ զամենայն բարութեանց՝՝, եւ ոչ կամեցաւ սատակել զնոսա. եւ զամենայն գործ զանարգ եւ զարհամարհեալ սատակեցին։