8 Իբրեւ տեսին աշակերտքն, բարկացան եւ ասեն. Ընդէ՞ր է կորուստդ այդ իւղոյդ.
Եւ ասէ ցնոսա. Դատարկ էք, պարապորդ էք. վասն այնորիկ ասէք. Երթիցուք զոհեսցուք Աստուծոյ մերում՝՝։
Եւ տեսի ես զամենայն վաստակս եւ զամենայն արութիւն արարածոյն՝՝. զի նախանձ առն ի մերձաւորէ իւրմէ. սակայն եւ այն ունայնութիւն է եւ յօժարութիւն ոգւոյ։
եւ ասէիք. Ե՞րբ անցցէ ամիսս, եւ շահեսցուք՝՝, եւ շաբաթս՝ եւ բացցուք զգանձս, եւ առնել զչափ փոքր, եւ մեծացուցանել զկշիռս, եւ առնել կշիռս ստութեան,
Եւ ասէիք թէ՝ Այն յաշխատութենէ է. եւ փչեցից զայն արտաքս, ասէ Տէր ամենակալ. եւ եթէ մատուցանիցէք ինձ՝՝ յափշտակեալն եւ զկաղս եւ զվտիտս պատարագ, եթէ ընկալա՞յց զնոսա ի ձեռաց ձերոց, ասէ Տէր ամենակալ։
Եւ լուեալ տասանցն՝ բարկացան ի վերայ երկուցն եղբարց։
մատեաւ առ նա կին մի որ ունէր շիշ իւղոյ ծանրագնի, եւ թափեաց ի գլուխ նորա ի բազմականին։
զի մարթ էր վաճառել զդա մեծագնի եւ տալ աղքատաց։
Եւ աշակերտքն՝՝ զչարէին եւ ասէին. Ընդէ՞ր է կորուստ իւղոյդ այդորիկ։