Ես ննջեմ, եւ սիրտ իմ արթուն կայ։ Հարսնն զգայ զփեսային բախել զդուռնն.՝՝ Ձայն եղբօրորդւոյ իմոյ բախէ ի դրանն։ Փեսայն ասէ.՝՝ Բաց ինձ, քոյր իմ, մերձաւոր իմ, աղաւնի իմ, կատարեալ իմ. զի գլուխ իմ լցաւ ցօղով, եւ վարսք իմ ի շաղից գիշերոյ։
եւ եղիցի ընդ առաւօտսն ի ծագել արեգականն՝ կանխեսցես եւ հասցես զքաղաքաւս. եւ ահա սա եւ զօրս որ ընդ սմա է ելանէ առ քեզ. եւ արասցես ընդ սա որպէս ինչ գտցէ ձեռն քո։