Եւ հեղից ի վերայ տանն Դաւթի եւ ի վերայ բնակչաց Երուսաղեմի հոգի շնորհաց եւ գթութեան. եւ հայեսցին առ իս յոր խոցեցինն, եւ կոծեսցին ի վերայ նորա կոծ իբրեւ ի վերայ սիրելւոյ, եւ աշխարեսցեն աշխար իբրեւ ի վերայ անդրանկան։
Զարթիր, սուր, ի վերայ Հովուի իմոյ, եւ ի վերայ առն ընկերի նորա, ասէ Տէր ամենակալ. հարից զՀովիւն եւ ցրուեսցին խաշինքն, եւ դարձուցից զձեռն իմ ի վերայ հովուաց։
ասեն ցմիմեանս. Մի՛ պատառեսցուք զայդ, այլ արկցուք վիճակս ի վերայ դորա ում եւ ելցէ. զի լցցի գիրն որ ասէ. Բաժանեցան զհանդերձս իմ յիւրեանս, եւ ի վերայ պատմուճանի իմոյ վիճակ արկին։ Զինուորքն զայն ինչ գործեցին։
Ժամ եդեալ նմա օր մի, եկին ի վանսն առ նա բազումք, որոց պատմէր վկայութեամբ զարքայութիւն Աստուծոյ. եւ հաւանեցուցանէր զնոսա վասն Յիսուսի յօրինացն Մովսիսի եւ ի մարգարէից յայգուէ մինչեւ ցերեկոյ։