Իբրեւ շունք լիրբք եղեն յանձինս իւրեանց որ ոչ գիտեն զյագուրդ. եւ են չարք՝ եւ՝՝ ոչ ճանաչեն զհանճար. ամենեքին ըստ իւրաքանչիւր ճանապարհաց իւրեանց գնացին։՝՝
Եւ ելին առ նա նախարարք այլազգեացն եւ ասեն. Պատրեա զնա եւ տես ի՛ւ իցէ զօրութիւն նորա մեծ, եւ կամ ի՛ւ կարասցուք նմա հնար գտանել եւ կապել զնա առ ի տկարացուցանել զնա. եւ մեք տացուք քեզ այր իւրաքանչիւր հազար եւ հարեւր արծաթոյ։
Եւ ասէ ցնա Միքա. Նիստ աստ առ իս, եւ լեր ինձ ի հայր եւ ի քահանայ. եւ ես տաց քեզ տասն արծաթոյ աւուրց յաւուրս՝՝ եւ զոյգս ձորձոց եւ ռոճիկ որով կեցցես։ Եւ չոգաւ Ղեւտացին։