Եւ ասէ ցնա Եղիսէ. Ո՞չ սիրտ իմ գնաց յորժամ դարձաւ այրն ի կառաց անտի ընդ առաջ քո. եւ արդ առեր զարծաթն եւ զհանդերձսն՝ ի ձիթենիս եւ յայգիս եւ յարջառս եւ յոչխարս եւ ի ծառայս եւ յաղախնայս՝՝։
Քանզի յիմարն յիմարութիւն խօսեսցի, եւ սիրտ նորա զնանրութիւն խորհեսցի. կատարել զանօրէնութիւն, եւ խօսել առ Աստուած զմոլորութիւն. ցրուել զանձինս քաղցեալս, եւ զանձինս ծարաւեալս՝ ունայնս արձակել։
Որդի մարդոյ, ահաւադիկ տունդ Իսրայելի՝ տուն դառնացողաց՝՝ ասեն. Տեսիլդ զոր տեսանէ դա՝ յաւուրս բազումս, եւ ի ժամանակս հեռաւորս լինելոց է այդ զոր դայդ մարգարէանայ։
Զգոյշ լեր անձին քում, գուցէ լինիցի բան ծածուկ անօրէնութեան ի սրտի քում, եւ ասիցես. Մերձ է ամն եւթներորդ, ամն թողութեան, եւ չարակնեսցէ ակն քո ի վերայ եղբօր քո կարօտելոյ, եւ ոչ տայցես նմա. եւ բողոքեսցէ զքէն առ Տէր, եւ լինիցին քեզ այն մեղք մեծամեծք։