Եւ ջնջեաց զամենայն հասակ որ էր ի վերայ երեսաց երկրի, ի մարդոյ մինչեւ յանասուն եւ ի սողնոց մինչեւ ի թռչունս երկնից, եւ ջնջեցան յերկրէ։ Եւ մնաց միայն Նոյ եւ որ ընդ նմա էին ի տապանի անդ։
Ապա թէ ասիցես, թէ՝ Ոչ ճանաչեմ զնա՝ եւ ոչ նա զիս ճանաչէ, գիտասջիր՝ զի Տէր զսիրտս ամենեցուն ճանաչէ. եւ որ ստեղծ զշունչ ամենեցուն՝ նա գիտէ զամենայն՝՝, եւ հատուցանէ իւրաքանչիւր ըստ գործս իւր։
Եւ ած ի վերայ նորա զսրտմտութիւն բարկութեան իւրոյ. եւ պատեաց զնոսա պատերազմ, եւ շուրջ զնոքօք հրձիգք. եւ ոչ գիտացին իւրաքանչիւր ոք ի նոցանէն, եւ ոչ եդին ի մտի՝՝։
Եւ մինչդեռ նստէր ի լերինն Ձիթենեաց, մատեան առ նա աշակերտքն առանձինն եւ ասեն. Ասա մեզ, ե՞րբ լինիցի այդ, եւ կամ զի՞նչ նշան իցէ քոյոյ գալստեանն եւ վախճանի աշխարհիս։
Եւ ապա երեւեսցի նշան Որդւոյ մարդոյ յերկինս, եւ յայնժամ կոծեսցին ամենայն ազգք երկրի, եւ տեսցեն զՈրդի մարդոյ եկեալ ի վերայ ամպոց երկնից զօրութեամբ եւ փառօք բազմօք։