10 Եւ յայնժամ գայթակղեսցեն բազումք, եւ զմիմեանս մատնեսցեն եւ ատեսցեն զմիմեանս։
Մատնեսցէ եղբայր զեղբայր ի մահ, եւ հայր՝ զորդի. եւ յարիցեն որդիք ի վերայ հարց եւ սպանանիցեն զնոսա։
Եւ երանեալ է որ ոչ գայթակղեսցի յիս։
Բայց քանզի ոչ ունի արմատս յինքեան այլ առ ժամանակ մի է, ի լինել նեղութեան եւ հալածանաց վասն բանին՝ վաղվաղակի գայթակղին։
Եւ գայթակղէին ի նա. եւ Յիսուս ասէ ցնոսա. Չիք մարգարէ անարգ եթէ ոչ յիւրում գաւառի եւ յիւրում տան։
Եւ բազում սուտ մարգարէք յարիցեն եւ զբազումս մոլորեցուսցեն։
եւ զի ոչ ունին արմատս յանձինս, այլ առ ժամանակ մի են, ապա ի հասանել նեղութեան կամ հալածման վասն բանին՝ վաղվաղակի գայթակղին։
Մատնեսջիք եւ ի ծնողաց եւ յեղբարց եւ յազգականաց եւ ի բարեկամաց, եւ սպանանիցեն ի ձէնջ.
Զայս գիտասջիր զի մեկնեցան ի մէնջ ամենեքին որ էին յԱսիա, որոց սակի են Փիգեղոս եւ Հերմոգենէս։
Կրեսկէս՝ ի Գալիլեա, Տիտոս՝ ի Դաղմատիա. Ղուկաս միայն է ընդ իս։
Յառաջնում ատենին, ոչ ոք ինձ ի թիկունս եկաց, այլ ամենեքին թողին զիս. մի՛ համարեսցի նոցա այն։