19 Յիմարք եւ կոյրք, զի՞նչ մեծ է, պատարա՞գն՝ եթէ սեղանն որ սրբէ զպատարագն։
Զեւթն օր մաքրեսցես զսեղանն եւ սրբեսցես զնա. եւ եղիցի սեղանն սուրբ սրբոյն. ամենայն որ մերձեսցի ի սեղանն՝ սրբեսցի։
Եւ սրբեսցես զնոսա, եւ եղիցի սրբութիւն սրբութեանց. ամենայն որ մերձենայցէ ի նոսա՝ սրբեսցի։
Եթէ առնուցու մարդ միս սուրբ ի դրօշակ հանդերձի իւրոյ, եւ մերձեսցի ձորձք իւր՝՝ ի հաց կամ ի թան կամ ի գինի կամ յեւղ, կամ յամենայն կերակուրս, իցէ՞ թէ սրբեսցի։ Պատասխանի ետուն քահանայքն եւ ասեն. Ոչ։
Մորոսք եւ կոյրք, զի՞նչ մեծ է, ոսկի՞ն՝ եթէ տաճարն որ սրբէ զոսկին։
Եւ որ երդնու ի սեղանն՝ չէ ինչ, բայց որ երդնու ի պատարագն որ ի վերայ նորա է՝ արժան է։
Իսկ արդ որ երդուաւ ի սեղանն՝ երդնու ի նա եւ յամենայն որ ի վերայ նորա է.