17 Մորոսք եւ կոյրք, զի՞նչ մեծ է, ոսկի՞ն՝ եթէ տաճարն որ սրբէ զոսկին։
Այսօր եթէ ձայնի նորա լսիցէք, մի՛ խստացուցանէք զսիրտս ձեր որպէս ի Դառնութեանն, յաւուրն փորձութեան յանապատին,
Եւ որ երդնու ի սեղանն՝ չէ ինչ, բայց որ երդնու ի պատարագն որ ի վերայ նորա է՝ արժան է։
Յիմարք եւ կոյրք, զի՞նչ մեծ է, պատարա՞գն՝ եթէ սեղանն որ սրբէ զպատարագն։
Զի որ սրբէն եւ որ սրբին՝ ի միոջէ էին ամենեքեան, վասն որոյ ոչ ամօթ համարի եղբարս անուանել զնոսա եւ ասել.