45 Իբրեւ լուան քահանայապետքն եւ դպիրք՝՝ եւ փարիսեցիք զառակս նորա, գիտացին թէ վասն նոցա ասաց։
Իսկ արդ ո՜րչափ եւս առաւել է մարդ քան զոչխար. ապա ուրեմն պարտ է ի շաբաթու բարիս գործել։
եւ խօսէր ընդ նոսա բազումս առակօք եւ ասէր.
Եւ որ անկցի ի վերայ վիմիս այսորիկ՝ փշրեսցի, եւ յոյր վերայ անկցի՝ հոսեսցէ զնա։
Եւ խնդրէին զնա ունել, բայց երկեան ի ժողովրդոցն, քանզի իբրեւ զմարգարէ ունէին զնա։
Պատասխանի ետ ոմն յօրինականացն եւ ասէ ցնա. Վարդապետ, զայդ բանս ասելով եւ զմեզ թշնամանես։
Եւ խնդրէին դպիրքն եւ քահանայապետք արկանել ի նա ձեռս ի նմին ժամու, եւ երկեան ի ժողովրդենէն, զի գիտացին թէ առ նոսա ասաց զառակն զայն։