37 Յետոյ առաքեաց առ նոսա զորդի իւր, եւ ասէ. Թերեւս ամաչեսցեն յորդւոյ աստի իմմէ։
Զի՞նչ ինչ առնել էր այգւոյ իմում, եւ ես ոչ արարի նմա. մնացի զի բերցէ խաղող՝ եւ եբեր փուշ։
թերեւս լուիցեն տունն Յուդայ զամենայն չարիս զոր խորհեալ եմ ես առնել նոցա. զի դարձցին իւրաքանչիւր ի ճանապարհէ իւրմէ չարէ, եւ քաւիչ եղէց անօրէնութեանց նոցա եւ մեղաց նոցա։
Ասացի թէ՝ Երկերուք յինէն, եւ ընկալարուք զխրատ, եւ ոչ սատակեսջիք յերեսաց նորա ըստ ամենայնի որչափ ինչ առից վրէժ ի նմանէ. պատրաստեա կանխել ընդ առաւօտս. ապականեցան ամենայն ճիռք նորա։
Դարձեալ առաքեաց այլ ծառայս բազումս քան զառաջինսն, եւ արարին նոցա նոյնպէս։
Իսկ մշակքն իբրեւ տեսին զորդին, ասեն ընդ միտս. Սա է ժառանգն, եկայք սպանցուք զսա եւ կալցուք զժառանգութիւն սորա։
Եւ ահա ձայն յերկնից որ ասէր. Դա է Որդի իմ սիրելի ընդ որ հաճեցայ։
Ապա որդի մի էր իւր սիրելի, զնա առաքեաց առ նոսա յետոյ, եւ ասէ. Թերեւս ամաչեսցեն յորդւոյ աստի իմմէ։
Ասէ տէր այգւոյն. Զի՞նչ արարից. առաքեցից զորդի իմ սիրելի, թերեւս ի սմանէ պատկառեսցեն։
ԶԱստուած ոչ ոք ետես երբեք, բայց միածինն Որդի որ է ի ծոց Հօր, նա պատմեաց։
Եւ ես տեսի եւ վկայեցի եթէ՝ Սա է Որդին Աստուծոյ։
Զի այնպէս սիրեաց Աստուած զաշխարհ, մինչեւ զՈրդին իւր միածին ետ. զի ամենայն որ հաւատայ ի նա՝ մի՛ կորիցէ, այլ ընկալցի զկեանսն յաւիտենականս։