17 Եւ թողեալ զնոսա ել արտաքոյ քաղաքին ի Բեթանիա, եւ անդ ագաւ։
խրատեսցիս, Երուսաղէմ, գուցէ երբեք վերասցի անձն իմ ի քէն, գուցէ երբեք արարից զքեզ անապատ երկիր՝ ուր ոչ ոք երբեք բնակեցաւ։
Թէպէտ եւ սնուսցեն զորդիս իւրեանց, անզաւակեսցին ի մարդկանէ. քանզի վայ է նոցա՝ մարմին իմ ի նոցանէ։
Ազգ չար եւ շնացող նշան խնդրէ, եւ նշան մի՛ տացի նմա, բայց նշանն Յովնանու մարգարէի։ Եւ եթող զնոսա եւ գնաց։
Իբրեւ եկն Յիսուս ի Բեթանիա ի տուն Սիմովնի բորոտի,
Եւ յորժամ մերձ եղեն յԵրուսաղէմ, ի Բեթփագէ եւ ի Բեթանիա, մօտ ի լեառն Ձիթենեաց, առաքէ երկուս յաշակերտաց անտի,
Եւ եմուտ Յիսուս յԵրուսաղէմ, ի տաճարն, եւ հայեցաւ շուրջ զամենեքումբք. եւ զի էր երեկոյացեալ ժամն, ել ի Բեթանիա երկոտասանիւքն հանդերձ։
Եւ իբրեւ երեկոյ լինէր, արտաքոյ քան զքաղաքն ելանէին։
Եւ մինչ էր ի Բեթանիա ի տան Սիմովնի բորոտի բազմեալ, եկն կին մի որ ունէր շիշ իւղոյ նարդեան ազնուի մեծագնոյ, եւ բեկեալ զշիշն՝ եհեղ ի վերայ գլխոյ նորա։
Իսկ Յիսուս աշակերտօքն իւրովք գնաց ի ծովեզրն. եւ բազում ժողովուրդ ի Գալիլեացւոց երթային զհետ նորա, եւ ի Հրէաստանէ,
Եւ եղեւ ի գնալն նոցա, եւ ինքն եմուտ ի գեղ մի. եւ կին ոմն անուն Մարթա ընկալաւ զնա ի տան իւրում։
Եւ եղեւ իբրեւ մերձեցաւ ի Բեթփագէ եւ ի Բեթանիա մօտ ի լեառնն որ կոչի Ձիթենեաց, առաքեաց երկուս յաշակերտացն իւրոց եւ ասէ.
Եհան զնոսա մինչեւ ի Բեթանիա, եւ ամբարձեալ զձեռս իւր՝ օրհնեաց զնոսա։
Եւ էր ոմն հիւանդ Ղազարոս ի Բեթանեայ, ի գեղջէ Մարեմայ եւ Մարթայի քեռ նորա։
Եւ էր Բեթանիա մերձ յԵրուսաղէմ իբրեւ ասպարիսօք հնգետասան։