30 Եւ ահա կոյրք երկու նստէին առ ճանապարհաւն. իբրեւ լուան թէ Յիսուս անցանէ, աղաղակեցին եւ ասեն. Ողորմեաց մեզ, Յիսուս, Որդի Դաւթի։
Զգեցոյց զերկինս ամպովք, պատրաստ արար զանձրեւ իւր յերկիր, բուսոյց զխոտ ի լերինս, զդալարի ի ծառայութիւն մարդկան.՝՝
Եւ լուիցեն յաւուր յայնմիկ խուլք զբանս գրոյն այնորիկ. եւ որք ի խաւարին եւ ի միգին իցեն՝ տեսցեն աչք կուրացելոցն։
Առաջնորդեցից կուրաց ընդ ճանապարհ զոր ոչ գիտիցեն, եւ ընդ շաւիղս՝ զոր ոչ ճանաչէին՝ գնացուցից զնոսա. արարից նոցա զխաւարն ի լոյս, եւ զդժուարինն ի դիւրինս. զայս բանս արարից առ նոսա, եւ ոչ թողից զնոսա։
Խուլք, լուարուք, եւ կոյրք, հայեցարուք տեսանել։
շօշափեսցեն՝՝ զորմս իբրեւ կոյրք, եւ իբրեւ զաչացուս խարխափեսցեն, եւ գլորեսցին՝՝ ի միջօրէի իբրեւ ի հասարակ գիշերի, եւ իբրեւ օրհասականք ընդ ոգիս ջանայցեն,
Ահա ել սերմանահան սերմանել. եւ ի սերմանելն իւրում՝ էր որ անկաւ առ ճանապարհաւ, եւ եկն թռչուն երկնից եւ եկեր զնա՝՝։
Եւ ահա կին մի Քանանացի ի սահմանաց անտի նոցա ելեալ՝ աղաղակէր եւ ասէր. Ողորմեաց ինձ, Տէր, որդի Դաւթի, դուստր իմ չարաչար այսահարի։
Եւ ամբոխն սաստեաց նոցա զի լռեսցեն. եւ նոքա եւս առաւել աղաղակէին եւ ասէին. Տէր, ողորմեաց մեզ, Որդի Դաւթի։
Եւ մատեան առ նա կոյրք եւ կաղք ի տաճարին, եւ բժշկեաց զնոսա։
Եւ ժողովուրդքն որ առաջին եւ զկնի երթային՝ աղաղակէին եւ ասէին. Օրհնութիւն Որդւոյ Դաւթի, օրհնեալ որ գայ յանուն Տեառն. Օրհնութիւն ի բարձունս։
Զիա՞րդ թուի ձեզ վասն Քրիստոսի. ո՞յր որդի է։ Ասեն ցնա. Դաւթի։
Եւ գան յԵրիքով. եւ ընդ ելանելն նորա յԵրիքովէ աշակերտօքն եւ բազում ժողովրդովք, որդի Տիմէի Բարտիմէոս կոյր նստէր մուրացիկ յանցս ճանապարհի։
Հոգի Տեառն ի վերայ իմ, վասն որոյ եւ օծ իսկ զիս, աւետարանել աղքատաց առաքեաց զիս, բժշկել զբեկեալս սրտիւ,
Եւ ի նմին ժամու բժշկեաց զբազումս ի հիւանդութեանց եւ ի հարուածոց եւ յայսոց չարաց, եւ կուրաց բազմաց շնորհեաց տեսանել։
Զի մարգարէ էր, եւ գիտէր եթէ երդմամբ երդուաւ նմա Աստուած ի պտղոյ որովայնի նորա նստուցանել՝՝ յաթոռ նորա,