3 Եւ իբրեւ լուաւ արքայ Հերովդէս, խռովեցաւ, եւ ամենայն Երուսաղէմ ընդ նմա։
Եւ զայրացաւ անձն արքային Ասորւոց վասն բանին այնորիկ, եւ կոչեաց զծառայս իւր եւ ասէ ցնոսա. Ո՞չ պատմէք ինձ, եթէ ո՛ մատնէ զիս արքային Իսրայելի։
եւ ասեն. Ո՞ւր է որ ծնաւ արքայն Հրէից. զի տեսաք զաստղն նորա յարեւելս, եւ եկաք երկիր պագանել նմա։
Եւ ժողովեալ զամենայն զքահանայապետս եւ զդպիրս ժողովրդեանն՝ հարցանէր ի նոցանէ թէ ո՛ւր ծնանիցի Քրիստոսն։
Երուսաղէմ, Երուսաղէմ, որ կոտորէր զմարգարէսն եւ քարկոծ առնէր զառաքեալսն առ նա,՝՝ քանի՜ցս անգամ կամեցայ ժողովել զմանկունս քո, զոր օրինակ ժողովէ հաւ զձագս իւր ընդ թեւովք, եւ ոչ կամեցարուք։
Լսելոց էք պատերազմունս եւ համբաւս պատերազմաց. զգոյշ լերուք, մի՛ խռովեսջիք, զի պարտ է լինել այնմ ամենայնի, այլ չեւ է կատարած։
Եւ ահա աղաղակեցին եւ ասեն. Զի՞ կայ մեր եւ քո, Յիսուս, Որդի Աստուծոյ, եկիր տարաժամ տանջե՞լ զմեզ։
Այլ յորժամ լսիցէք պատերազմունս եւ համբաւս պատերազմաց, մի՛ խռովիցիք, զի պարտ է լինել, բայց չեւ է կատարածն։
զայրագնեալք վասն ուսուցանելոյ նոցա զժողովուրդն եւ պատմելոյ Յիսուսիւ զյարութիւն մեռելոց։