15 Եւ եդեալ ձեռս ի վերայ նոցա՝ գնաց անտի։
Իբրեւ հովիւ մի հովուեսցէ զխաշինս իւր, եւ բազկաւ իւրով ժողովեսցէ զգառինս, եւ ի ծոց իւր կրեսցէ զնոսա, եւ մխիթար լիցի յղեաց՝՝։
Ասէ Յիսուս. Թոյլ տուք մանկտւոյդ եւ մի՛ արգելուք զդոսա գալ առ իս, զի այդպիսեացդ է արքայութիւն երկնից։
Եւ ահա մատուցեալ ոմն առ նա՝ ասէ. Վարդապետ բարի, զի՞նչ բարի գործեցից զի ընդունիցիմ զկեանսն յաւիտենականս։
Եւ առեալ զնոսա ի գիրկս՝ ձեռն եդ ի վերայ եւ օրհնեաց զնոսա։
զի սուրբ է այրն անհաւատ՝ կնաւն, եւ սուրբ է կինն անհաւատ՝ արամբն. ապա թէ ոչ՝ որդիքն ձեր պիղծ են, բայց այժմ սուրբ են։
զի ի մանկութենէ զգիրս սուրբս գիտես, որ կարող են իմաստուն առնել զքեզ ի փրկութիւն ի ձեռն հաւատոցն որ ի Քրիստոս Յիսուս։