17 Եւ սաստեաց ի նա Յիսուս, եւ ել ի նմանէ դեւն, եւ բժշկեցաւ մանուկն ի ժամէն յայնմանէ։
Ասացէք ի հեթանոսս թէ՝ Տէր թագաւորեաց, հաստատեաց զաշխարհ զի մի՛ սասանեսցի, եւ դատի զժողովուրդս իւր ուղղութեամբ։
Մտին Մովսէս եւ Ահարոն առաջի փարաւոնի, եւ ասեն ցնա. Այսպէս ասէ Տէր Աստուածն Եբրայեցւոց. Մինչեւ յե՞րբ ոչ կամիցիս ամաչել յինէն՝՝. արձակեա զժողովուրդ իմ զի պաշտեսցեն զիս։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Մինչեւ յե՞րբ ոչ կամիք լսել պատուիրանաց իմոց եւ օրինաց։
Ցորքան ժամանակս անմեղք իցեն զհետ արդարութեան, մի՛ ամաչեսցեն. իսկ անմիտք ցանկացօղք թշնամանաց՝ ամպարշտեալք ատեցին զիմաստութիւն, եւ դատապարտք եղեն յանդիմանութեանց։
Մինչեւ յե՞րբ յորսայսեալ կաս, ո՛վ վատ, կամ ե՞րբ ի քնոյ զարթիցես։
Քանզի Տէր խառնեաց նոցա ոգի մոլորութեան, եւ մոլորեցուցին զԵգիպտոս յամենայն գործս իւրեանց, որպէս մոլորիցի արբեալ որ փսխիցէն։
Լուա ի չարեաց զսիրտ քո, Երուսաղէմ, զի ապրեսցիս. մինչեւ ցե՞րբ գտանիցին ի քեզ խորհուրդք ցաւոց քոց՝՝։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Մինչեւ յե՞րբ բարկացուցանէ զիս ժողովուրդդ, եւ մինչեւ յե՞րբ ոչ հաւատան ինձ ամենայն նշանօքն զոր արարի ի միջի դոցա։
Մինչեւ յե՞րբ զժողովուրդդ զայդ զչար կրիցեմ, եւ դոքա տրտնջեն առաջի իմ. զտրտունջ որդւոցն Իսրայելի որ տրտնջեն զձէնջ լուայ։
Եւ ոչ արար անդ զօրութիւնս բազումս վասն անհաւատութեան նոցա։
Գիտաց Յիսուս եւ ասէ. Զի՞ խորհիք ի միտս ձեր, թերահաւատք, եթէ հաց ոչ ունիք։
Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ. Ով ազգ անհաւատ եւ թեւր, մինչեւ ցե՞րբ իցեմ ընդ ձեզ, մինչեւ յե՞րբ անսայցեմ ձեզ. ած զնա առ իս։
Յայնժամ մատեան աշակերտքն առանձինն եւ ասեն ցՅիսուս. Մեք ընդէ՞ր ոչ կարացաք հանել զնա։
իսկ եթէ զխոտն ի վայրի որ այսօր է եւ վաղիւ ի հնոց արկանի, Աստուած այնպէս զգեցուցանէ, ո՞րչափ եւս առաւել զձեզ, թերահաւատք։
Եւ ասէ ցնոսա. Ընդէ՞ր վատասիրտք էք, սակաւահաւատք։ Յայնժամ յարուցեալ սաստեաց հողմոցն եւ ծովուն, եւ եղեւ խաղաղութիւն մեծ։
Յետոյ մինչդեռ բազմեալ էին մետասանքն, երեւեցաւ նոցա եւ թշնամանեաց զանհաւատութիւն նոցա եւ զխստասրտութիւն. զի որ երեւեցաւ նոցա յարուցեալ ի մեռելոց, եւ նոքա ոչ հաւատացին՝՝։
Եւ ածին զնա առ նա. իբրեւ ետես զնա այսն, վաղվաղակի շարժլեաց զնա, եւ անկեալ յերկիր թաւալէր եւ փրփրեայր։
Եւ նա ասէ ցնոսա. Ո՞վ անմիտք եւ հեղգասիրտք ի հաւատալ ամենայնի զոր խօսեցան մարգարէքն.
Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ. Ով ազգ անհաւատ եւ թեւր, մինչեւ յե՞րբ եղէց ընդ ձեզ եւ անսայցեմ ձեզ. մատո այսր զորդին քո։
Ապա ասէ ցԹովմաս. Բեր զմատունս քո եւ արկ այսր եւ տես զձեռս իմ, եւ բեր զձեռն քո եւ մխեա ի կողս իմ, եւ մի՛ լինիր անհաւատ, այլ հաւատացեալ։
Եւ իբրեւ քառասնամեայ ժամանակ կերակրեաց զնոսա յանապատի։
Եւ այլովք բանիւք բազմօք վկայութիւն դնէր, եւ մխիթարէր զնոսա եւ ասէր. Ապրեցարուք յազգէ աստի խոտորելոյ յայսմանէ։
Լաւ էր եթէ ներէիք փոքր մի եւ իմում անզգամութեանս. այլ եւ անսացէք իսկ։
Մեղան եւ ոչ նմա որդիք արատոյ՝՝, ազգ թեւր եւ խոտորեալ։