14 Եւ իբրեւ եկին ի ժողովուրդն, մատեաւ այր մի, ի ծունր իջանէր եւ ասէր. Տէր, ողորմեաց որդւոյ իմում, զի լուսնոտի եւ չարաչար հիւանդանայ, բազում անգամ անկանի ի հուր եւ երբեք ի ջուր։
Եւ իբրեւ եղեւ մեզ կատարել զաւուրսն՝ ելեալ գնացաք, յուղարկեալ զմեզ ամենեցուն հանդերձ կանամբք եւ որդւովք մինչեւ արտաքոյ քաղաքին. եւ եդեալ ծունր առ ծովեզերին՝ կացաք յաղօթս։