Եւ ասէ Տէր. Մերձ է առ իս ժողովուրդս այս բերանով իւրով, եւ շրթամբք իւրեանց պատուեն զիս. եւ սրտիւք իւրեանց հեռացեալ մեկուսի են յինէն. զուր պաշտեն զիս, ուսուցանեն զպատուէրս մարդկան եւ զվարդապետութիւնս՝՝։
արարից նոյնպէս եւ ես ձեզ. հաստատեցից ի վերայ ձեր տագնապաւ տարակուսանս, զքոս եւ զդալուկն որ սորեցուցանիցեն զաչս ձեր, եւ հաչիցէք յանձինս ձեր, եւ սերմանեսջիք ի սնոտիս զսերմանիս ձեր, եւ զայն հակառակորդք ձեր կերիցեն.
Եւ ասէ Դաւիթ. Զուր ուրեմն պահեցի զամենայն ինչ Նաբաղու յանապատի անդ, եւ ոչ խուեցաք առնուլ յամենայնէ որ ինչ էր նորա եւ ոչ ինչ. եւ հատոյց ինձ չար երախտեաց իմոց։