27 Եւ նա ասէ. Այո, Տէր, քանզի եւ շունք կերակրին ի փշրանաց անկելոց ի սեղանոյ տեառն իւրեանց։
Չեմ բաւական ամենայն արդարութեանն եւ ճշմարտութեանն զոր արարեր ընդ ծառայի քում. զի ցուպ ի ձեռն անցի ընդ այս Յորդանան, եւ արդ աւասիկ եղէ յերկուս բանակս։
զի յիշեսցես եւ ամաչեսցես, եւ մի՛ եւս լիցի քեզ բանալ զբերան քո առաջի անարգանաց քոց, ի քաւել ինձ զամենայն գործս քո զոր գործեցեր, ասէ Ադոնայի Տէր։
Պատասխանի ետ նմա եւ ասէ. Ոչ է բարւոք առնուլ զհաց մանկանց եւ արկանել շանց։
Յայնժամ պատասխանի ետ նմա Յիսուս եւ ասէ. Ով կին դու, մեծ են հաւատք քո, եղիցի քեզ որպէս եւ կամիս։ Եւ բժշկեցաւ դուստր նորա ի նմին ժամու։
զի եղիջիք որդիք Հօր ձերոյ որ յերկինսն է. զի զարեգակն իւր ծագէ ի վերայ չարաց եւ բարեաց, եւ ածէ անձրեւ ի վերայ արդարոց եւ մեղաւորաց։
Պատասխանի ետ հարիւրապետն եւ ասէ. Տէր, չեմ բաւական եթէ ընդ յարկաւ իմով մտցես. այլ ասա բանիւ, եւ բժշկեսցի մանուկն իմ։
Նա պատասխանի ետ եւ ասէ. Տէր, եւ շունք ի փշրանաց սեղանոյ մանկանցն կերակրին։
եւ ցանկայր լնուլ զորովայն իւր ի փշրանացն որ անկանէին ի սեղանոյ մեծատանն. այլ եւ շունք եւս գային եւ լիզուին զվէրս նորա։
Եւ մաքսաւորն կայր մեկուսի, եւ ոչ կամէր եւ ոչ զաչսն ընդ երկինս ամբառնալ, այլ կոծէր զկուրծս իւր եւ ասէր. Աստուած, քաւեա զիս զմեղաւորս։
Զի ոչ գոյ խտիր Հրէի եւ հեթանոսի. քանզի նոյն Տէր է ամենեցուն, բաւական յամենեսին ոյք կարդան առ նա.
Բայց գիտեմք, որ ինչ միանգամ օրէնքն ասեն՝ այնոցիկ որ ընդ օրինօքն են, ասեն. զի ամենայն բերան խցցի, եւ դատապարտ լիցի ամենայն աշխարհ՝ Աստուծոյ։
Եթէ Հրէի՞ց միայն իցէ Աստուած եւ հեթանոսաց ոչ. այո, եւ հեթանոսաց։
Արդ եղիցի Աստուած ճշմարիտ, եւ ամենայն մարդ՝ սուտ, որպէս եւ գրեալ է. Որպէս արդար եղիցես ի բանս քո, եւ յաղթեսցես ի դատել քեզ։
ճանաչել զառաւելութիւն գիտութեան սիրոյն Քրիստոսի, զի լցջիք ամենայն լրութեամբն Աստուծոյ։
(ինձ՝ որ տրուպս եմ ամենայն սրբոց, տուան շնորհքս այս,) ի հեթանոսս աւետարանել զանքնին մեծութիւնն Քրիստոսի,