32 Եւ իբրեւ ելին ի նաւն, հանդարտեաց հողմն։
Եւ վաղվաղակի Յիսուս ձգեաց զձեռն իւր, կալաւ զնա եւ ասէ. Թերահաւատ, ընդէ՞ր երկմտեցեր։
Եւ որ ի նաւին էին՝ մատեան, երկիր պագին նմա եւ ասեն. Արդարեւ Որդի Աստուծոյ ես դու։
Եւ ել ի նաւն առ նոսա, եւ դադարեաց հողմն. եւ առաւել եւս յիմարեալ էին ի միտս իւրեանց եւ զարմանային յոյժ։
Եւ կամէին ընդունել զնա ի նաւն. եւ վաղվաղակի եհաս նաւն յերկիրն յոր երթային։