24 Եւ նաւն մեկնեալ էր ի ցամաքէն բազում ասպարիսօք՝՝ ծփեալ յալեացն. քանզի ընդդէմ էր հողմն։
Հաշտեալ եմ ընդ քեզ, տառապեալդ եւ խախտեալ, մինչեւ մխիթարեսցիս՝՝. ահաւասիկ պատրաստեալ եմ կարկեհան զքարինս քո, եւ զհիմունս քո շափիղա։
եւ ահա շարժումն մեծ եղեւ ի ծովուն մինչ նաւին ծածկել յալեաց անտի, եւ ինքն ննջէր։
Եւ ետես զնոսա հողմակոծեալս ի վարելն, զի էր հողմն ընդդէմ նոցա. եւ զչորրորդ պահու գիշերոյն գայ առ նոսա գնալով ի վերայ ծովուն, եւ կամէր զանց առնել առ նոքօք։
եւ ծովն ի սաստիկ հողմոյ շնչելոյ յուզէր։
Զի էր այր զուարթամիտ եւ լի Հոգւով Սրբով եւ հաւատովք. եւ յաւելաւ ժողովուրդ բազում Տեառն։
Եւ անտի ելեալ խոնարհագոյն նաւեցաք ի Կիպրոս վասն հողմոյն ընդդէմ լինելոյ։