10 Եւ առաքեաց գլխատեաց զՅովհաննէս ի բանտի։
Արհամարհէին զհրեշտակս նորա, եւ անգոսնէին զբանս նորա, եւ խաղ առնէին զմարգարէսն. մինչեւ եղեւ բարկութիւն Տեառն ի վերայ ժողովրդեան իւրոյ, եւ ոչ եւս գոյր այնուհետեւ նոցա բժշկութիւն։
Զուր հարի զորդիսն ձեր, եւ խրատ դուք ոչ ընկալարուք. սուր՝՝ եկեր զմարգարէսն ձեր, իբրեւ առեւծ սատակէր, եւ ոչ զարհուրեցարուք։
Եւ բերաւ գլուխ նորա սկտեղբ եւ տուաւ աղջկանն, եւ տարաւ առ մայր իւր։
Եւ տրտմեցաւ թագաւորն. բայց վասն երդմանցն եւ բարձակցացն հրամայեաց տալ նմա։
Այլ ասեմ ձեզ, զի Եղիա եկեալ իսկ է. եւ ոչ ծանեան զնա, այլ արարին ընդ նա զոր ինչ կամեցան, նոյնպէս եւ Որդի մարդոյ չարչարելոց է ի նոցանէ։
Եւ եկեալ առ աշակերտսն, տեսին ամբոխ շուրջ զնոքօք, եւ զդպիրսն՝ զի վիճէին ընդ նոսա։
Ասէ Հերովդէս. ԶՅովհաննէս ես գլխատեցի, իսկ սա ո՞վ իցէ զորմէ զայսպիսի իրս լսեմ։ Եւ խնդրէր տեսանել զնա։
Եւ յորժամ կատարեսցեն զամենայն աւուրս վկայութեան՝՝ իւրեանց, յայնժամ գազանն որ ելանէ յանդնդոց՝ տացէ ընդ նոսա պատերազմ, եւ յաղթեսցէ նոցա եւ սպանցէ զնոսա։