2 Փարիսեցիքն իբրեւ տեսին, ասեն ցնա. Ահաւանիկ աշակերտքն քո գործեն զոր ոչ է արժան գործել ի շաբաթու։
Զվեց օր գործեսցես զգործ քո, եւ յաւուրն եւթներորդի հանգիցէ եզն քո եւ էշ քո, եւ հանգիցէ որդի աղախնոյ քո եւ պանդխտին։
Զվեց օր գործեսցես զգործ, յաւուրն եւթներորդի հանգիցես. շաբաթ սուրբ է, հանգիստ՝՝ Տեառն. ամենայն որ գործեսցէ ի նմա, սատակեսցի։
Եթէ դարձուսցես զոտն քո՝ չառնել զկամս քո յաւուրն սրբութեան, եւ կոչեսցես զշաբաթսն փափուկս նուիրեալս Աստուծոյ եւ փառաւորեալս, եւ ոչ փոխեսցես զոտն քո ի գործ, եւ ոչ խօսեսցիս բան ինչ բարկութեան բերանով քով, եւ եղիցես յուսացեալ ի Տէր։
Եւ անդ էր այր մի որոյ ձեռն իւր գօսացեալ էր. հարցին ցնա եւ ասեն եթէ. Պա՞րտ իցէ ի շաբաթու բժշկել, զի չարախօսեսցեն զնմանէ։
Եւ նա ասէ ցնոսա. Ո՞չ իցէ ընթերցեալ ձեր զոր արար Դաւիթ, յորժամ քաղցեաւն, եւ որ ընդ նմայն էին.
Եւ փարիսեցիքն ասեն ցնա. Տես, զի՛նչ գործեն աշակերտքն քո ի շաբաթուս, զոր չէ արժան։
Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ ցօրինաւորսն եւ ցփարիսեցիսն, եթէ՝ Արժա՞ն իցէ ի շաբաթու բժշկել։
Դարձան եւ պատրաստեցին խունկս եւ եւղս եւ ի շաբաթուն հանդարտեցին վասն պատուիրանին։
Եւ ոմանք ի փարիսեցւոցն ասեն ցնոսա. Զի՞նչ գործէք զոր չէ օրէն ի շաբաթու։