21 Վա՜յ քեզ, Քորազին, վա՜յ քեզ, Բեթսայիդա. զի եթէ ի Տիւրոս եւ ի Սիդովն եղեալ էին զօրութիւնքն որ ի ձեզ եղեն, վաղու եւս արդեւք խորգով եւ մոխրով ապաշխարեալ էր։
Եւ դուք եւս տակաւին ինձ՝՝, Ծուր եւ Ծայդան եւ ամենայն Գալիլեա այլազգեաց՝՝, միթէ հատուցո՞ւմն ինչ հատուցանիցէք ինձ, կամ ո՞խս պահիցէք՝՝ ինձ, վաղվաղակի տագնապաւ հատուցից զհատուցումն ձեր ի գլուխս ձեր։
Այսպէս ասէ Տէր. Ի վերայ երից ամպարշտութեանցն Ծուրայ, եւ ի վերայ չորիցն՝ ոչ դարձայց ի նմանէ. փոխանակ զի արգելին զգերութիւնն Սողոմոնի՝՝ յԵդովմ, եւ ոչ յիշեցին զուխտ եղբարց։
Եւ իջեալ նոքօք հանդերձ ի տեղի մի տափարակ, եւ ժողով աշակերտացն նորա եւ բազմութիւն յոյժ ժողովրդեանն յամենայն Հրէաստանէ, եւ յԵրուսաղեմէ եւ յայնմ կողմանէ՝՝, եւ ի ծովեզերէն Տիւրոսի եւ Սիդովնի.
Եւ էր Հերովդէս ցասմամբ ընդ Տիւրացիս եւ ընդ Սիդովնացիս. եւ նոքա առ հասարակ եկին առ նա, եւ ի բանի արարեալ զԲղաստոս սենեկապետ արքայի, խնդրէին զխաղաղութիւն, վասն կերակրելոյ երկրին նոցա յարքունուստ։