18 Եկն Յովհաննէս, ոչ ուտէր եւ ոչ ըմպէր, եւ ասեն. Դեւ գոյ ի նմա։
Եւ Յէու ել առ ծառայս տեառն իւրոյ. եւ ասեն ցնա. Ողջո՞յն է. զի՞ եկն առ քեզ մոլին այն։ Եւ ասէ ցնոսա. Դուք ինքնին գիտէք զայրն եւ զբաջաղանս նորա։
Ոչ նստայ յատենի այպանողաց, այլ սարսեցի՝՝ յերեսաց ձեռին քո՝ առանձին նստէի, զի լցայց դառնութեամբ։
Թէ Տէր ետ զքեզ քահանայ փոխանակ Յովիդայեայ քահանայի, լինել վերակացու ի տան Տեառն ամենայն մարդոյ որ մարգարէանայ, եւ ի վերայ ամենայնի որ պատմէ ըղձութիւն. եւ տացես զնոսա յարգելան ի վերնադրանն՝՝.
Հասեալ են աւուրք վրէժխնդրութեան քո, հասեալ են աւուրք հատուցման քո. եւ չարչարեսցի Իսրայէլ իբրեւ զմարգարէ յիմարեալ, իբրեւ զայր մի այսակիր. ի բազմութենէ անիրաւութեանց քոց յաճախեաց մոլորութիւն։
Շատ իցէ աշակետին եթէ եղիցի իբրեւ զվարդապետ իւր, եւ ծառային՝ իբրեւ զտէր իւր. եթէ զտանուտէրն Բէեղզեբուղ կոչեցին, ո՛րչափ եւս առաւել զընտանիս նորա։
եւ ասիցեն. Փողս հարաք ձեզ եւ ոչ կաքաւեցէք, ողբացաք ձեզ եւ ոչ կոծեցարուք։
Եւ ինքն Յովհաննէս ունէր հանդերձ ի ստեւոյ ուղտու, եւ գօտի մաշկեղէն ընդ մէջ իւր, եւ կերակուր նորա էր մարախ եւ մեղր վայրենի։
Իսկ փարիսեցիքն ասէին թէ. Իշխանաւն դիւաց հանէ դա զդեւս։
Եւ դպիրքն որ յԵրուսաղեմէ իջեալ էին՝ ասէին թէ Բէեղզեբուղ գոյ ի դմա, եւ իշխանաւ դիւացն հանէ դա զդեւս։
զի եղիցի մեծ առաջի Տեառն, եւ գինի եւ օղի մի՛ արբցէ, եւ Հոգւով Սրբով լցցի անդստին յորովայնէ մօր իւրոյ.
Եւ ասէին բազումք ի նոցանէ. Դեւ գոյ ի նմա եւ մոլեգնի, զի՞ բնաւ լսէք նմա։
Զի՞ խնդրէք զիս սպանանել։ Պատասխանի ետ ժողովուրդն եւ ասէ. Դեւ գոյ ի քեզ, ո՞վ խնդրէ զքեզ սպանանել։
Պատասխանի ետուն Հրեայքն եւ ասեն ցնա. Ո՞չ բարւոք ասեմք մեք եթէ Սամարացի ես դու, եւ դեւ գոյ ի քեզ։
Ասեն ցնա Հրեայքն. Արդ գիտացաք թէ դեւ գոյ ի քեզ. Աբրահամ մեռաւ, եւ մարգարէքն, եւ դու ասես. Եթէ ոք զբանն իմ պահեսցէ, մի՛ ճաշակեսցէ զմահ ի յաւիտեան։
Եւ նորա զայս պատասխանի տուեալ, Փեստոս ի ձայն մեծ ասէ. Մոլիս, Պաւղէ, բազում դպրութիւնք զքեզ ի մոլութիւն դարձուցանեն։
այլ ճնշեմ զմարմինս իմ եւ հնազանդեցուցանեմ, զի գուցէ որ այլոցն քարոզեցի՝ ես ինքն անպիտան գտանիցիմ։